Uzun bir araydı benimkisi.Aslında ara demekte yanlış sanırım;daha çok uzun bir uyku gibi ,herşeyden ,herkesten elini eteğini çekmek gibi.Neden?
Bilmiyorum;belki ihtiyacım vardı kendimle olmaya.Sadece kendimle, düşüncelerimle başbaşa kalmaya.Şimdi başını karların arasından güneşe uzatan kardelen gibi hissediyorum kendimi.Silkinmem ,kaldığım yerden devam etmem lazım hayata, hayatıma.
Bu sefer daha kararlı ,daha inatçı olmalı daha bir güçlü asılmam lazım herşeye....
Veeee çok daha azimli..Hadi vira diyelim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder